مقدمه:​طبق فرمايش پيامبر اكرم (صل الله عليه و آله) در خطبه غدير موضوع ولايت حضرت علي عليه السلام بايد تا هنگام رستاخيز نسل به نسل و سينه به سينه منتقل شود. در راستاي انجام اين وظيفه شرعي به بررسي وقايع غصب خلافت و امامت پس از پيامبر (صلي الله عليه و آله) از زبان اميرالمؤمنين علي عليه السلام كه در خطبه "شقشقيه " نهج البلاغه به آن اشاره شده مي پردازيم. سپس بحث هاي روايي و تاريخي را در اين مورد عنوان مينماييم. نكته قابل توجه،تعابير امام علي عليه السلام راجع به غاصبين خلافت و احاديث متواتر پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله (به روايت عامه و شيعه) در برتري امام علي عليه السلام نسبت به بقيه اصحاب در علم، قضاوت و حكومت است. به اميد آنكه با مطالعه و تأمل در اين خطبه،نكات مفيدي به دست آورده و توانسته باشيم، گامي در راه روشنگري افكار مسلمانان برداريم.
 من كنت مولا فهذا علي مولا هركسي كه تا الان من مولايش بودم از اين پس علي مولاي اوست
ماجراي غصب خلافت و امامت از زبان اميرالمؤمنين حضرت علي عليه السلام:​امام علي عليه السلام پس از سالها صبر و سكوت (در ماجراي غصب خلافت) موقعيت را براي آشكارسازي برخي حقايق در مورد انحرافي كه در اسلام به واسطه حضور غاصبين در مسند خلافت ايجاد شده بود، مناسب ديدند و در خطبه شقشقيه به شيوايي و به ترتيب به ماجراي خلافت پس از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله پرداخته و مصيبت هايي كه جامعه اسلامي به واسطه غصب خلافت و انحراف از ولايت و امامت راستين به آن دچار شد را تشريح مي فرمايند. مصيبت هايي كه به تعبير امام عليه السلام باعث پيري هر خردسالي مي شود. در سر آغاز بحث،به ماجراي خلافت ابابكر مي پردازيم.

الف:ماجراي خلافت خليفه اول در خطبه شقشقيه:​"آگاه باشد،به خدا سوگند كه فلان (خليفه اول) خلافت را چون جامه اي برتن كرد و نيك مي دانست كه پايگاه من نسبت به آن چونان محور است به آسياب. سيل ها از من فرو مي ريزد و پرنده را ياراي پرواز به قله رفيع من نيست. پس ميان خود و خلافت پرده اي آويختم و از آن چشم پوشيدم و به ديگر سو گشتم و رخ برتافتم. در انديشه شدم كه با دست شكسته بتازم يا بر آن فضاي ظلماني شكيبايي ورزم، فضايي كه بزرگسالان در آن سالخورده شوند و خردسالان به پيري رسند و مؤمن همچنان رنج كشد تا به لقاي پروردگارش نائل آيد. ديدم،كه شكيبايي در آن حالت خردمندانه تر است و من طريق شكيبايي گزيدم،در حاليكه،همانند كسي بودم كه خاشاك به چشمش رفته و استخوان در گلويش مانده باشد مي ديدم،كه ميراث من به غارت مي رود. تا آن نخستين (خليفه اول) به سراي ديگر شتافت و مسند خلافت را به ديگري واگذاشت." 
سؤالي كه به ذهن مي آيد اين است كه آيا مردم خبر از درياي عميق علم حضرت نداشتند كه ايشان مجبور به ذكر حقايق در مورد خود بشوند؟؟! وقتي به اسناد مورد تأييد سني و شيعه مراجعه مي كنيم ميبينيم كه احاديث بسيار معتبري از زبان پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله نقل گرديده است كه علي عليه السلام عالم ترين مردم و در امر قضاوت و حكومت لايق ترين آنان است. اما چه مي شود كه پس از پيامبر تمام اين سخنان فراموش مي شود؟! سؤالي است كه تاريخ از مسلمانان صدر اسلام دارد.

مطالعه ي ادامه ويژه نامه غدير

داستان عيد غدير و ماجراي اعلام ولايت و جانشيني حضرت علي (ع) پس از پيامبر (ص) در مكاني به نام غدير خم در هنگام بازگشت پيامبر از حجه‌الوداع.عيد غدير از بزرگترين اعياد مسلمانان است كه در روايات بسياري بر ارزش و گراميداشت اين روز تاكيد شده است. عيد غدير خم روز اعلام ولايت اميرالمونين و جانشيني ايشان بعد از پيامبر به عنوان امام و ولي مومنان مي‌باشد. روزي كه خداوند بيان مي‌دارد دين را كامل و نعمت را بر بندگان تمام كرده است. در ادامه مي‌توانيد داستان عيد غدير خم را بخوانيد.


ماجرا و داستان عيد غدير خمحضرت محمد مصطفي (ص) در آخرين سال‌هاي عمر گرانبهاي خود، در سال دهم هجرى، عازم سفر حج‏ شدند. در حالي كه جمعيت زيادي كه از ده هزار تا صد هزار تخمين زده شده‌اند ايشان را همراهي مي‌كردند. در آن ماه امام علي(ع) براي تبليغ اسلام در يمن بود و هنگامي كه از تصميم پيامبر (ص) براي سفر حج آگاه شد، همراه عده‌اي به سمت مكه حركت نمود و پيش از آغاز مناسك، به رسول‌ خدا (ص) پيوست. اعمال حج پايان يافت و پيامبر (ص) همراه مسلمانان مكه را ترك و به طرف مدينه حركت كرد. هنگام بازگشت از حجة الوداع در ۱۸ ذي‌الحجه در راه بازگشت از مكه و در وادى غدير خم (محل جدا شدن راههاى مدينه، مصر و عراق) جبرئيل وحى آورد كه « اى رسول خدا، آن چيزى كه از سوى خدا (درباره على) به تو نازل شده به مردم ابلاغ كن، و اگر چنين نكنى رسالت‏ خداى را ابلاغ نكرده‏‌اى‏».

داستان عيد غدير ، عكس ماجراي غدير خم

پس از نزول اين آيه، پيامبر (ص) دستور توقف كاروان را صادر نمود و گفت آناني كه پيشاپيش حركت مي‌كنند، به محل غدير بازگردند و كساني كه عقب مانده‌اند، به كاروان در غدير خم، ملحق شوند. حضرت در آن وادى فرود آمدند و تمامى مردم را در آن گرماى سوزان برگرد خويش جمع نمودند و پس از اقامه نماز ظهر به ايراد خطبه‌اى طولانى پرداختند. پيامبر در حالي كه دست علي (ع) را بلند نمود تا مردم او را ببينند، فرمود:
«اي مردم، آيا من از خود شما، به ولايت شما سزاوار‌تر نيستم؟» مردم پاسخ دادند: آري،‌اي رسول خدا. حضرت فرمود: «خداوند ولي من است و من ولي مؤمنين‌ام و من به خود شما، به ولايت شما سزاوارترم. پس هر كس كه من مولاي اويم، علي مولاي اوست.» رسول خدا (ص) سه بار اين جمله را تكرار كرد و فرمود: «خداوندا، دوست بدار و سرپرستي كن هر كسي را كه علي را دوست دارد و او را مولاي خود بداند و دشمن بدار هر كسي را كه او را دشمن مي‌دارد و ياري نما هر كسي را كه او را ياري مي‌نمايد و به حال خود رها كن هر كس را كه او را وا مي‌گذارد.» سپس خطاب به مردم فرمود: «حاضران اين پيام را به غايبان برسانند.»

براي مطالعه ي ادامه مطلب كليك كنيد

اوقات شرعي كليه شهرها و روستاهاي مركزي

ماه رمضان ٩٧

از بررسي عهد عتيق و شواهدي كه در اين رابطه وجود دارد، به اين نتيجه مي‌رسيم كه انتساب آن به حضرت موسي عليه‌السلام سخت مورد ترديد است و هرگز نمي‌توان گفت اين همان توراتي است كه متضمن تعاليم حضرت موسي و دستورات آسماني او بوده است. اگر تورات را آن گونه كه اهل كتاب مي‌گويند، حضرت موسي عليه‌السلام جمع‌آوري نموده در پايان عمر خويش به مشايخ بني اسرائيل سپرد تا هر 7 سال يك مرتبه آن را براي همگان بخوانند، اما فساد و تباهي كه پس از آن حضرت و حتي در زمان حيات ايشان در ميان بني‌اسرائيل رواج يافته بود، اين اطمينان به مصونيت تورات از تحريف را از ما سلب نموده است. 




به جملاتي از تورات در اين زمينه توجه كنيد: «تمرد و گردنكشي شما را مي‌دانم، من هنوز زنده‌ام كه فتنه و فساد مي كنيد آن گاه كه بميرم فاسدتر خواهيد شد و از راهي كه نشان و دستور دادم برخواهيد گشت.» ولي بنابر نقل يكي ديگر از كتب عهد عتيق اين هشدار سودي نبخشيد و بني اسرائيل كه دوازده قبيله بودند سركش و متمرد و زناكار و بت‌پرست از آب درآمدند و پسران و دختران خود را براي بتهاي كنعان قرباني كردند. آن گونه كه از كتب عهد قديم به دست مي‌آيد، تورات حضرت موسي براي مدتي به كلي از دسترس مردم خارج بوده و در سال هيجدهم پادشاهي يوشيا كه به تعمير خانه‌ي خدا پرداخته، بتها و قربانگاه‌هاي آنان را ويران نمود، حليقاي كاهن به «يوشيا» خبر داد كه كتاب تورات در خانة خدا پيدا شده و آن را نزد پادشاه فرستاد، پادشاه با شنيدن جملاتي از آن لباس خود را پاره كرد و از اينكه پدرانش به اين كتاب عمل نكرده‌اند سخت متاثر شد. آن گاه دستور داد همة مردم اورشليم در يك جا گرد آمدند و او اين كتاب را بر آنان خواند و آنان را موظف نمود به آن عمل كنند. 





برخي ازكتابهاي قديم به تحريف برخي ديگر اعتراف دارند: در بند 8 كتاب «ارميا» مي‌خوانيم: «چگونه مي‌گوييد ما حكيمانيم و شريعت پروردگار با ماست!! براستي قلم نويسندگان دروغ پرداز آن شريعت را تغيير داده است.» 
در بند 16 از باب 29 كتاب«اشعيا» اين جمله آمده است: «واي از تحريف شما» اين جمله به خوبي نشانگر رواج تحريف در آن زمان است. 
در بند 16 از باب سوم رساله‌ي دوم «پطرس» به تحريف كتاب او در مورد موضوعاتي كه فهم آن برايشان دشوار بوده تصريح شده است. 

منبع

تخريب و جلوگيري از ورود به مساجد:"وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَساجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فيهَا اسْمُهُ وَ سَعي‏ في‏ خَرابِها أُولئِكَ ما كانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوها إِلاَّ خائِفينَ لَهُمْ فِي الدُّنْيا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظيمٌ"​"كيست ستمكارتر از آن كس كه از بردن نام خدا در مساجد او جلوگيري كرد و سعي در ويراني آنها نمود؟!شايسته نيست آنان جز با ترس و وحشت،وارد اين مكان (كانونهاي عبادت)شوند.بهره آنها در دنيا(فقط)رسوايي است و در آخرت عذاب عظيم الهي!!!"
(سوره بقره،آيه 114)
كفار و مشركان قريش مانع نماز خواندن مسلمانان در مسجدالحرام و اطراف كعبه مي شدند.البته مفهوم آيه،وسيع و گسترده است و به زمان و مكان معيني محدود نمي شود.
همانند ساير آياتي كه در شرايط خاصي نازل گرديده و حكم آن در همه قرون و اعصار ثابت است.بنابراين هركس و هرگروه كه به نوعي در تخريب مساجد الهي بكوشد يا مانع از آن شود كه نام خدا در آنجا برده شود و يا عبادت او در آنجا انجام گيرد،مشمول همان رسوايي و همان عذاب عطيم مذكور در آيه است.
توجه به اين نكته نيز لازم است كه جلوگيري از ورود به مسجد و ذكر نام پروردگار و كوشش در تخريب مسجد،تنها به اين نيست كه ساختمان آن را با بيل و كلنگ ويران كنند،بلكه هر عملي كه نتيجه آن از رونق افتادن مسجد باشد،مشمول همين حكم است،همچنين است آنچه باعث مي شود كه مردم از ياد خدا غافل گردند.

مديريت مساجد از سوي پرهيزگاران:"وَ ما لَهُمْ أَلاَّ يُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَ هُمْ يَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ ما كانُوا أَوْلِياءَهُ إِنْ أَوْلِياؤُهُ إِلاَّ الْمُتَّقُونَ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ"
"چرا خداوند آنها را مجازات نكند با اينكه از (عبادت موحدان در كنار ) مسجد الحرام جلوگيري مي كنند در حاليكه سرپرست آن نيستند؟!
سرپرست آن فقط پرهيزگارانند؛ولي بيشتر آنها نميدانند."
(سوره انفال،آيه 34)
گرچه اين حكم درباره مسجدالحرام گفته شده است،شامل همه كانونهاي ديني و مساجد و مراكز مذهبي مي شود كه متوليان و متصديان آنها بايد از پاك ترين و پرهيزگارترين و فعال ترين مردم باشند تا اين كانونها را پاك و زنده و مركز تعليم وتربيت و بيداري و آگاهي قرار دهند.
چنانكه در بسياري از كشورهاي اسلامي ديده مي شود،نبايد مشتي افراد زائد،آلوده،خود فروخته و وابسته به حكومت هاي بيگانه،متصدي مساجد و مراكز فرهنگي اسلامي باشند تا اين مراكز را به دكه هاي تجاري و مراكز تخدير افكار و بيگانگي از حق تبديل كنند.

براي مطالعه ي ادامه مطلب كليك كنيد

بلال حبشي
بِلال بن رباح معروف به بِلال حبشي در بين سال‌هاي ۵۷۸ تا ۵۸۲ ميلادي در مكّه متولّد شد. او برده اميّه پسر خلف بود و پس از اين كه اسلام آورد اميّه او را به شكنجه و آزار گرفت. گفته شده او را بدست كودكان سپردند و آنها او را در درّه‌هاي مكه مي‌گرداندند و او پيوسته مي‌گفت: احد! احد! (خداي يكتا، خداي يكتا)  ابوبكر، بلال را خريد و آزاد كرد. او در سال ۶۲۲ ميلادي، به مدينه هجرت كرد و از آن پس در تمام جنگ‌ها در سپاه اسلام مي‌جنگيد. او در جنگ بدر، ارباب سابقش اميّه پسر خلف را كشت. بلال هم چنين در جنگ احد، خندق، بني مصطلق و تبوك حضور داشت.

در بحار الانوار مجلسي آمده‌است هنگامي كه جبرئيل اذان و اقامه را از سوي خداوند بر محمد نازل كرد، سر محمد در دامان علي بود. جبرئيل اذان و اقامه را گفت. محمد برخاست و فــــرمود:«اي علي، شنيدي؟» علي پاسخ داد:«آري.» پس از آن پيامبر علي را مامور نمود كه به عنوان اولين نفر اذان را به بلال بياموزد

براي مطالعه ي ادامه مطلب كليك كنيد

براي مطالعه ي ادامه مطلب كليك كنيد

مسلمانان سراسر دنيا موسيقي ويژه‌اي دارند كه خاص خودشان است، موسيقي كه نامش «اذان»، ترانه‌سرايش «پروردگار جهان» و خواننده و تنظيم‌كننده‌اش «انسان» است.
به گزارش خبرنگار بخش موسيقي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، بيشتر ما لحظه‌هاي افطار و پايان روز را با نوايي ويژه سپري مي‌كنيم. لحظه‌اي كه با يك آواز خاص همراه است. آوازي كه فقط براي خداست.
در ايران اذان را بيشتر در آواز بيات ترك در گوشه روح‌الارواح مي‌خوانده‌اند. البته شور، شهناز و حجاز ابوعطا هم براي خواندن اذان رايج است.
بسياري از آوازخوانان موسيقي ايران مرتبه مؤذني نيز داشته‌اند.
اذاني كه روي صفحه گرامافون ضبط شده است
اذان‌گويي با لحن موسيقي ايراني توسط برخي خوانندگان آواز ايراني در گذشته انجام شده است كه از اين دست مي‌توان به اذان ابوالحسن دماوندي يكي از خوانندگان اواخر قاجاريه و اوايل پهلوي اشاره كرد.
اذان او كه در فواصل بيات ترك است در واقع نخستين نمونه ضبط شده اذان روي صفحات گرامافون است كه در سال 1308 ضبط شده است.
او علاوه بر خواننده بودن، موذن مظفرالدين شاه بوده است.
اذان‌گويي تاج اصفهاني در بيات ترك
اذان‌گويي در بين استادان موسيقي آوازي از سال‌هاي بسيار دور رواج داشته‌است. از آن جمله مي‌توان به سيدحسين عندليب اصفهاني، حاج موذن تفرشي پدر حسين قلي خان نكيسا كه در عهد محمدعلي شاه، موذن مشهوري بود، ابوالحسن دماوندي موذن مظفرالدين شاه، سيدعبدالرحيم اصفهاني، قربان خان قزويني معروف به شاهي و تاج اصفهاني اشاره كرد.
پس از دماوندي حدود 15 سال بعد، تاج اصفهاني خواننده مكتب اصفهان، اذاني را در بيات ترك خواند.

براي مطالعه ي ادامه مطلب كليك كنيد 

سلسله گفتارهاي كامل استاد سعادت فر در مورد اسرار اذان و اقامه در هفتاد و دو قسمت بهمراه فايل تصويري (كليپ تصويري داراي زيرنويس) ، صوت سخنراني و متن آن.
اين قسمت از سرّ اذان و اقامه شامل عناوين زير مي باشد:خلاصه قسمت اول اسرار اذان و اقامه     o نماز اگر ارتفاع عقل است، يعني ارتفاع عقل نمازگزار است.     o نماز به معناي تعظيم است و بزرگداشت.     o قرآن نماز را براي همۀ موجودات قائل شده است.     o اصل نماز به معناي دعا است.معناي صلوات     o اين نحوه صلوات تعليم خود پيامبر است.​معناي اذان     o معني لغوي اذان            يك معناي لغوي اذان علم است.           معناي لغوي ديگر اذان برداشتن مانع است.            ديگر معناي لغوي اذان مباح گرداندن و اجازه دادن است.           مِاذَنَه (محل اذان گفتن) يعني محل اعلام وقت نماز.           معناي لغوي اذان سمع و شنيدن هم هست.
 


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ وَ بِهِ نَسْتَعِينَ إِنَّهُ خَيْرٌ نَاصِرٍ وَ مُعِينَ وَ الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ وَ عَلَى آلِهِ آلِ اللَّهِ وَ اللَّعْنُ الدَّائِمُ ‏عَلَى أَعْدَائِهِمْ الجمعين. الهم إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعينُ.
 
اسرار اذان و اقامه - خلاصه قسمت اولاز جلسه گذشته به ياري خداي عزوجل بحثي را پيرامون سر اذان و اقامه در خدمتون شروع كرديم. و عرض شد كه مناسب هست قبل از ورود به سرّ اذان و اقامه ، چون ديگه شروع نماز هست؛ معناي نماز كه الصلوة در واقع گفته شده است، و بعد هم انشالله معناي خود اذان رو خدمت شما مطرح كنيم. كه با معرفت بيشتر ورود به اين بحث داشته باشيم. عرض كردم كه يك معنا كه براي نماز گفته شده الصلوة با "و" كه وقتي نوشته مي شود، عرض كرديم به معناي ارتفاع العقل، يعني بالا آمدن عقل است. خب اين مطلب رو توضيح داديم. 

نماز اگر ارتفاع عقل است، يعني ارتفاع عقل نمازگزار است. نماز اگر ارتفاع عقل است، يعني ارتفاع عقل نمازگزار است.نماز اگر ارتفاع عقل است، يعني ارتفاع عقل نمازگزار است.حالا اينجا يك نكته رو اضافه بكنم: وقتي گفته مي شود الصلوة يك معنايش ارتفاع العقل است، بعد به كسي كه نماز رو مي خواند گفته مي شود "مصليْ". بعد مصليْ يعني كسي كه او اين ارتفاع عقل رو كاّن دريافته و درك كرده و با اين عقيده آمده و نماز رو شروع كرده است.

پس به تبع نماز ]كه ارتفاع عقل است؛ درواقع[ ارتفاع عقل مصليْ است. اگر خاطر مباركتون باشه ، مثل اين است كه گفتيم: ارتفاع مكان، وقتي يه مكاني بالاست، يعني ارتفاع اون كسي كه در اين مكان وجود دارد بالا هست. يا ارتفاع ذكر به معناي ارتفاع ذاكر است. حالا اينجا هم نماز اگر ارتفاع عقل است، پس به تعبير ديگر يعني ارتفاع عقل مصليْ است. يعني مصلي به يك آگاهي رسيده است، به يك ارتفاعي رسيده است كه بعد نماز رو بجا مي آورد. خوب اين يك معنا بود كه عرض شد. 

براي مطالعه ي ادامه مطلب كليك كنيد 

سلام؛ لطفاً تمامي ثواب‌هايي كه براي نماز جناب جعفر طيّار نقل شده است را بگوييد و نيز بگوييد مستحبّات ديگري كه براي اين نماز بعداً گفته شده است كدام‌ها است؟پاسخ اجمالينماز جعفر طيار چهار ركعت است كه به صورت دو نماز مستقل دو ركعتي خوانده مي‌شود و در روايات بر آن تأكيد شده و داراي ثواب زيادي است. بهترين وقت خواندن آن ظهر روز جمعه است، ولي در هر روز و هر ساعتي مي‌شود آن‌را خواند. اين نماز را مي‌توان به سه روش خواند، اما روش مشهورش چنين است:چهار ركعت نماز(دو تا دو ركعتي) خوانده شود، در ركعت اول، بعد از تكبيرة الاحرام، سوره «حمد» و سپس سوره «زلزال» خوانده شود و بعد پانزده مرتبه گفته شود: «سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ». سپس به ركوع رفته ده بار همين ذكر تكرار گردد و سر از ركوع بر داشته، ده بار ديگر گفته شود، آن‌گاه به سجده رفته ده بار آن ذكر را تكرار نموده، سپس سر از سجده بر داشته در حال نشسته ده بار آن ذكر گفته شود، دوباره به سجده رفته ده بار تكرار گردد و سر از سجده بر دارد در حالت نشسته ده بار ديگر آن ذكر را گفته سپس بلند ‌شده و ركعت دوم را شروع نموده و در آن حمد و سپس سوره «عاديات» را خوانده شود، و قبل از ركوع پانزده مرتبه همان ذكر تكرار گردد، آن‌گاه قنوت گفته بعد به ركوع رفته ده بار آن ذكر را گفته سپس سر از ركوع بر داشته ده بار ديگر ذكر گفته شود، به سجده رفته همانند ركعت اول در دو سجده و پس از سر برداشتن از هر سجده ذكر را ده بار بگويند و بعد تشهد خوانده و نماز را سلام داده و سپس دو ركعت ديگر با تكبيرة الاحرام آغاز شود، در ركعت اول – از دو ركعت دوم - بعد از حمد، سوره «نصر»  و در ركعت دوم – از دو ركعت دوم – بعد از حمد، سوره «توحيد» ‌خوانده شود و مانند دو ركعت اول، ذكرها بعد از اتمام سوره توحيد قبل از ركوع و هنگام ركوع بعد از ركوع، در حال سجده، بعد از هر سجده به همان ترتيب و تعداد تكرار شود و نماز را با تشهد و سلام به اتمام ‌رساند. البته اگر بعد از حمد در هر چهار ركعت، سوره توحيد نيز به جاي سوره‌هاي ياد شده خوانده شود كفايت مي‌كند. پاسخ تفصيليدر دين مقدس اسلام نمازهاي مستحبي زيادي وارد شده است كه از آنها به نوافل تعبير مي‌شود، يكي از نمازهاي مستحبي كه به آن تأكيد و سفارش شده، نماز جعفر طيار است كه اين نماز، هديه‌اي از سوي پيامبر اسلام(ص) به جعفر بن ابي‌طالب است. زماني‌كه جعفر در روز فتح خيبر، از «حبشه» به «مدينه» آمد، رسول خدا(ص) به استقبال او رفت و پيشانى او را بوسيد آن‌گاه رو به مردم كرد و فرمود. نمي‌دانم به كدام يك از اين‌دو خوشحالي كنم، به فتح خيبر يا به برگشتن پسر عمويم جعفر؟ سپس اين نماز را به او آموختند و فرمودند: «اگر توانستى اين نماز را هر روز، و اگر نتوانستى هر هفته، و اگر نتوانستى هر ماه، و اگر نتوانستى هر سال، و اگر نتوانستى در عمر خود يك بار اين نماز را بخوان. اگر اين نماز را خواندى، خداوند گناهان بزرگ و كوچك، قديم و جديد و گناه عمدى و اشتباهى تو را مى‌‏بخشد».[1]

براي مطالعه ي ادامه مطلب كليك كنيد