تاريخچه ورودحضور اوليه مسلمانان در كشورهاي آلماني زبان در ارتباط با زندانيان جنگي عثماني بعد از تصرف بالكان توسط امپراتوري متجلي شد. اين جمعيت تا دهه 60 قرن بيستم به عنوان عامل جمعيتي مهمي تلقي نمي شد. شهرهاي بزرگي از قبيل برلين (كه اولين مسجد اين شهر در خانه آقاي ويلمرس دورف در سال 1927 ساخته شد)مجموعه نامتجانسي از ديپلماتها، دانشجويان و بازرگانان را شامل مي شد. در ماه مي 1958، پناهندگاني از شوروي و يوگسلاوي دست به تشكيل اداره مذهبي آوارگان مسلمان در جمهوري فدرال آلمان و برلين زدند كه اين اداره به چاپ نشريه اي به نام «المها جرون » در اين كشور پرداخت.
با شكوفايي اقتصاد آلمان و نياز مبرم به استخدام نيروي كارگر خارجي، تعداد كارگران خارجي، بويژه كارگران ترك، در بين سالهاي 1960 تا 1963 سه برابر شد. رسيدگي به امور رفاهي و اجتماعي كارگران ترك به عهده بخش اجتماعي و رفاهي حزب سوسيال دموكرات اين كشور و جنبش كارگري گذاشته شده بود و به منظور جلوگيري از پيدايش بازار سياه ارز، نرخ ثابت و معيني براي تبديل پول آلمان به تركيه در شهرهاي صنعتي آلمان موافقت كرد و اولين شبكه در نظر گرفته شد و دولت آلمان رفته رفته با افتتاح كنسولگريهاي تركيه در شهرهاي صنعتي آلمان موافقت كرد و اولين شبكه راديويي به زبان تركي نيز براي اين كارگران آغاز به كار كرد.
اولين بحران كارگري مربوط به سال 67-1966 بود كه دولت با بحران اقتصادي روبرو شد و در نيمه سال، بيش از 70 هزار كارگر ترك بيكار شدند، اما برخلاف پيش بيني هاي انجام گرفته، اكثريت آنان حاضر به مراجعت به تركيه نشدند و حتي تعداد زيادي از كارگران مذكور پس از گذشت بحران اقتصادي، شغل جديدي پيدا كردند. بحران اقتصادي فوق و بيكاري كارگران خارجي در مجموع، سياست استخدام كارگر خارجي آلمان را به زير سؤال برد و دولت مجبور شد در سال 1973، قوانين جديدي در خصوص مهاجرت وضع نمايد. بر اساس قوانين جديد، كارفرمايان آلماني مي بايست براي كارگران و كاركنان مهاجر خود، امكانات اوليه رفاهي، از قبيل خانه و بهداشت و بيمه همگاني، فراهم آورند. آنها همچنين مجبور به پرداخت ماليات بيشتري براي جبران كمبودهاي آموزشي كارگران و كاركنان مهاجر خود شدند.
براي مطالعه ي ادامه مطلب كليك كنيد
تاريخچه ورودحضور اوليه مسلمانان در كشورهاي آلماني زبان در ارتباط با زندانيان جنگي عثماني بعد از تصرف بالكان توسط امپراتوري متجلي شد. اين جمعيت تا دهه 60 قرن بيستم به عنوان عامل جمعيتي مهمي تلقي نمي شد. شهرهاي بزرگي از قبيل برلين (كه اولين مسجد اين شهر در خانه آقاي ويلمرس دورف در سال 1927 ساخته شد)مجموعه نامتجانسي از ديپلماتها، دانشجويان و بازرگانان را شامل مي شد. در ماه مي 1958، پناهندگاني از شوروي و يوگسلاوي دست به تشكيل اداره مذهبي آوارگان مسلمان در جمهوري فدرال آلمان و برلين زدند كه اين اداره به چاپ نشريه اي به نام «المها جرون » در اين كشور پرداخت.
با شكوفايي اقتصاد آلمان و نياز مبرم به استخدام نيروي كارگر خارجي، تعداد كارگران خارجي، بويژه كارگران ترك، در بين سالهاي 1960 تا 1963 سه برابر شد. رسيدگي به امور رفاهي و اجتماعي كارگران ترك به عهده بخش اجتماعي و رفاهي حزب سوسيال دموكرات اين كشور و جنبش كارگري گذاشته شده بود و به منظور جلوگيري از پيدايش بازار سياه ارز، نرخ ثابت و معيني براي تبديل پول آلمان به تركيه در شهرهاي صنعتي آلمان موافقت كرد و اولين شبكه در نظر گرفته شد و دولت آلمان رفته رفته با افتتاح كنسولگريهاي تركيه در شهرهاي صنعتي آلمان موافقت كرد و اولين شبكه راديويي به زبان تركي نيز براي اين كارگران آغاز به كار كرد.
اولين بحران كارگري مربوط به سال 67-1966 بود كه دولت با بحران اقتصادي روبرو شد و در نيمه سال، بيش از 70 هزار كارگر ترك بيكار شدند، اما برخلاف پيش بيني هاي انجام گرفته، اكثريت آنان حاضر به مراجعت به تركيه نشدند و حتي تعداد زيادي از كارگران مذكور پس از گذشت بحران اقتصادي، شغل جديدي پيدا كردند. بحران اقتصادي فوق و بيكاري كارگران خارجي در مجموع، سياست استخدام كارگر خارجي آلمان را به زير سؤال برد و دولت مجبور شد در سال 1973، قوانين جديدي در خصوص مهاجرت وضع نمايد. بر اساس قوانين جديد، كارفرمايان آلماني مي بايست براي كارگران و كاركنان مهاجر خود، امكانات اوليه رفاهي، از قبيل خانه و بهداشت و بيمه همگاني، فراهم آورند. آنها همچنين مجبور به پرداخت ماليات بيشتري براي جبران كمبودهاي آموزشي كارگران و كاركنان مهاجر خود شدند.
در وضو چه اسراري نهفته است؟